Czternastoletni Juan Diego, który urodził się i dorastał w Meksyku, ma młodszą siostrę Lupe, która myśli, że zna przyszłość, zwłaszcza swoją i brata. Jest telepatką, czyta w myślach i umie bezbłędnie rozszyfrować przeszłość większości ludzi, z którymi ma do czynienia. Z przyszłością różnie bywa, ale wyobraźcie sobie, co czuje dziewczynka, która myśli, że wie, co czeka ją lub osobę, którą najbardziej kocha. Do czego się posunie, aby odwrócić bieg przeznaczenia?
Z wiekiem, szczególnie w snach i wspomnieniach, żyjemy przeszłością. Bywa, iż żyjemy nią bardziej niż tym, co otacza nas w chwili obecnej.
Po latach Juan Diego wyruszy w podróż na Filipiny, ale będą mu towarzyszyć sny oraz wspomnienia z dzieciństwa i czasów dorastania; to w nich jest najbardziej żywy. „Los naznaczył go swoim piętnem”, opisuje John Irving Juana Diego. „Ciąg zdarzeń, ogniwa naszego życia – to wszystko, co wiedzie nas tam, dokąd zmierzamy, szlaki, którymi podążamy do końca, to, czego się spodziewamy i nie spodziewamy, może stać pod znakiem zapytania, trwać niewidoczne, albo rzucać się w oczy”.
„Aleja tajemnic” to opowieść o tym, co spotyka Juana Diego na Filipinach, gdzie wydarzenia z przeszłości – z Meksyku – ścierają się z tym, co ma dopiero nastąpić.
Pociągają mnie bohaterowie, którzy znają przyszłość – albo tak im się zdaje.
John Irving

Powieści Irvinga to kroniki zapowiedzianych katastrof, fatalistyczne niczym antyczna tragedia. Tyle że Irving jest fatalistą z komediowym temperamentem. Uczynił więc „Aleję tajemnic” tragikomedią rozdartą między wiarą w przeznaczenie a wiarą w cud. Uwaga specjalna dla katolików: czytajcie bez uprzedzeń.
Piotr Kofta
W latach 80. Polacy zakochali się w „Świecie według Garpa”. Trzydzieści lat później John Irving potwierdza „Aleją tajemnic”, że jest pisarzem wyjątkowym. Oferuje pełną gamę emocji dostępnych literaturze. Pozwalając swemu bohaterowi podróżować zarazem w czasie i w przestrzeni, wysyłając go jednocześnie na Filipiny, do Meksyku i na Litwę, pokazuje, że jest niezrównanym mistrzem żonglerki narracyjnej. Ta powieść cały czas błyszczy, a potem zostawia w zadumie.
Piotr Bratkowski, „Newsweek”
Wielokrotnie nazywany współczesnym Dickensem, Irving po raz kolejny udowadnia, że jest jedyny w swoim rodzaju, snując historię pełną niezachwianej wiary w dobroć i oczyszczającą moc więzi międzyludzkich, które niejednokrotnie wykraczają poza szeroko pojmowane konwencje. „Aleja tajemnic” to powieść ekscentryczna i błyskotliwa, nowoczesna i na wskroś ludzka.
„The New York Times Book Review”
Po mistrzowsku skonstruowana i opowiedziana historia o wytrwałości, przywiązaniu oraz miłości na przekór całemu światu.
„Booklist” (starred review)
Drobiazgowa i misterna opowieść o osobliwych przypadkach pewnego pisarza… złożona i wielowątkowa, porusza wiele kwestii moralnych, intelektualnych i emocjonalnych, które sprowadzają się do najprostszej, najsmutniejszej przypowieści o ludzkiej kondycji. Rzecz o wszystkim, czego się lękamy: znalezieniu bratniej duszy oraz jej utracie.
„The Fort Worth Star-Telegram”
Przejmująca, magiczna, często zabawna… Irving jest niezrównanym mistrzem ceremonii, a nam nie pozostaje nic innego, jak śledzić ów spektakl z zapartym tchem.
„USA Today”
Irving ponownie raczy nas tragikomedią, ale tym razem w mrocznym ujęciu, a szereg znajomych wątków zyskuje wymiar dotąd niespotykany… „Aleja tajemnic” to opowieść o złudzeniach oraz ich braku, o szansach i wyborach, które komuś dano i odebrano, a także cudach dniach powszedniego. Prowokuje i skłania do myślenia.
„Bookpage”
Zawsze był przekonującym realistą, w sprawach dużych i małych… Niewielu umie tak sprytnie snuć pozory prawdopodobieństwa, niewielu tak wdzięcznie odziewa je w szaty absurdu. Irving nadal zachwyca i nigdy nie nudzi… Nie jest to powieść autobiograficzna, lecz opowiada o pisarzu, który doznał w przeszłości wielkiej straty i żyje w jej cieniu.
„The Boston Globe”
Wspomnienia z dzieciństwa Juana Diego, spędzonego w meksykańskim mieście Oaxaca w latach siedemdziesiątych, to jedne z najpiękniejszych scen w całej twórczości Irvinga. Jest niezrównanym choreografem kataklizmów z pogranicza przeznaczenia i przypadku.
„Washington Post”
Tak jak wszystkie powieści Irvinga, „Aleja tajemnic” to historia o uświadomieniu – uświadomieniu sobie przeszłości, głęboko skrywanych emocji, a także prawdy i brzemienia traumy z dzieciństwa. Różnica polega na ujęciu fabuły, odrealnionej jak nigdy dotąd.
„Minneapolis Star Tribune”
Główny bohater to skończony oryginał, a jego historia obfituje w przypadki nierzadko rozdzierające. Irving ponownie oczarowuje, łącząc baśniowość z tym, co prawdziwe aż do bólu.
„People”
Barwna zgraja postaci w tym porywającym spektaklu to istny Dickens we współczesnym wydaniu, a zarazem Irving, którego dobrze znamy i kochamy.
„AARP Magazine”
Irving pokazuje, że ma styl… Miło widzieć, że ten błyskotliwy magik literatury wciąż ma niejednego asa w rękawie.
„Portland Press Herald”
„Aleja tajemnic” jest pełna irvingowych smaczków – transwestyta, cyrk, sierociniec, wypadek samochodowy, ojciec, którego nie ma, chrześcijaństwo w krzywym zwierciadle. Te znajome szczegóły to frajda dla wielbicieli, gdyż tworzą obraz dotąd niespotykany.
„Newsday”
Jego niezwykły talent niezawodnie przykuwa naszą uwagę już od pierwszej strony.
„Library Journal”
Kiedyś będzie z tego świetny film. A póki co, zatraćcie się w opowieści jednego z najwybitniejszych współczesnych pisarzy amerykańskich.
„Associated Press”
Nie mogłem się oderwać. Nowa powieść Irvinga to zawsze rarytas.
„Bookreporter.com”
John Irving urodził się w Exeter w stanie New Hampshire w 1942 roku. Jego pierwsza powieść, „Uwolnić niedźwiedzie”, ukazała się w roku 1968. Przez dwadzieścia lat był zapaśnikiem, karierę trenera zapasów zakończył w wieku lat dwudziestu siedmiu. Trzykrotnie nominowany do National Book Award, zdobył ją raz, w 1980 roku za powieść „Świat według Garpa”. W 1981 roku otrzymał O. Henry Award za opowiadanie „Interior Space”. W 2000 roku zdobył Oscara za najlepszy scenariusz na podstawie książki za „Wbrew regułom”, a w 2013 roku Lambda Literary Award za „W jednej osobie”. Jest znany i podziwiany na całym świecie, a jego powieści zostały przełożone na kilkadziesiąt języków. Za najpopularniejszą z nich wszędzie uważa się „Modlitwę za Owena”. „Aleja tajemnic” to jego czternasta powieść.